Militarne Podróże

polar123

HMS "Belfast" - Krążownik lekki brytyjskiej Royal Navy z okresu II wojny światowej. Wraz z siostrzanym HMS Edinburgh należał do podtypu Edinburgh typu Town. Oba krążowniki zamówione przez Admiralicję w roku 1936 miały być brytyjską odpowiedzią na zwodowanie dwóch włoskich krążowników typu Giuseppe Garibaldi o wyporności 9591 ton. HMS "Belfast" wcielony do służby w Royal Navy w sierpniu 1939 roku wojnę rozpoczął w składzie 18 Eskadry Krążowników Home Fleet pod dowództwem kapitana J. Scotta. W dniu 9 października 1939 HMS "Belfast" przechwycił na północ od Orkadów niemiecki liniowiec Cap Norte o wyporności 13.615 BRT. Wkrótce potem przeniesiony został do bazy w Rosyth, gdzie 21 listopada 1939 podczas wychodzenia z portu krążownik wszedł na niemiecką minę magnetyczną. Eksplodująca pod dnem mina spowodowała na tyle poważne uszkodzenia kadłuba, że HMS "Belfast" został wyłączony z działań na okres 3 lat. Po remoncie okręt ponownie został wcielony do służby 8 grudnia 1942 zostając w styczniu następnego roku okrętem flagowym 10 Eskadry Krążowników Home Fleet pod komendą kontradmirała Burnetta. Pierwszą operacją HMS "Belfast" na Morzu Arktycznym była osłona konwoju JW-53 w lutym 1943 roku. Również kolejny konwój JW-54 płynący w dwóch częściach w listopadzie 1943 roku był osłaniany przez 10 Eskadrę Krążowników. Kolejna akcja osłony konwojów arktycznych z udziałem HMS "Belfast" miała miejsce w grudniu 1943. Podczas niej trwania 26 grudnia 1943 roku doszło do starcia bliskiej osłony konwoju JW-55B z niem pancernikiem "Scharnhorst". Zespół brytyjskich krążowników HMSS "Belfast", "Norfolk" i "Sheffield" przez kilka godzin bronił niem rajderowi dostępu do statków konwoju pozwalając jednocześnie na osaczenie napastnika przez okręt liniowy HMS "Duke of York". W efekcie Bitwy koło Przylądka Północnego "Scharnhorst" został zatopiony. Następne miesiące HMS "Belfast" spędził na osłonie konwojów arktycznych, brał także udział w ataku Royal Navy na niem pancernik "Tirpitz" w marcu oraz w operacji Neptune w czerwcu 1944 roku. W lipcu 1944 roku HMS "Belfast" rozpoczął kapitalny remont który przeciągnął sie do maja następnego roku i przygotował okręt do służby na Oceanie Spokojnym. W sierpniu 1945 roku krążownik dotarł do Sydney lecz w działaniach bojowych nie zdążył już wziąć udziału. HMS "Belfast" przebywał na Dalekim Wschodzie do roku 1947, kiedy to poddano go rocznemu przeglądowi i drobnym modyfikacjom. Ponownie wcielony do służby w październiku 1948 pełnił ją na Dalekim Wschodzie do sierpnia 1952 biorąc udział w wojnie koreańskiej. Po powrocie do metropolii został przeniesiony do rezerwy. 6 stycznia 1956 rozpoczęła się kolejna duża przebudowa krążownika: okręt został wyposażony w instalację dekontaminacyjną, przebudowano pomost, zmieniono maszty z trójnożnych na kratownicowe, wymieniono na nowocześniejszy sprzęt ratunkowy, unowocześniono i rozbudowano systemy kierowania ogniem, zredukowano ilość palników w kotłach. Remont zakończył się 12 maja 1959, po czym okręt został skierowany ponownie na Daleki Wschód, gdzie służbę pełnił do kwietnia 1962 roku. Po powrocie do Europy operował na wodach europejskich do lutego 1963. Przeniesiony do rezerwy, został w 1966 przekwalifikowany na hulk mieszkalny. Przeznaczony na złom, dzięki staraniom społeczeństwa brytyjskiego, od września 1971 roku jako okręt-muzeum stoi zakotwiczony na wodach Tamizy w Londynie. Jest obecnie największym okrętem-muzeum w Europie.